Kumaşları kendimi bildim bileli sevdim, onları kestim, eciş bücüş bişeyler diktim :) Yıllar yıllar sonra ablam moda tasarımı okudu. Ben hala eciş bücüş bişeyler diktim. Sonra ablam mezun oldu. Ben hala eciş bücüş bişeyler diktim :) Eve giren bi kıyafet ya da kumaş, senelerce bizim evde duramadı. Tıpkı fotoğraflarımız gibi. Ben hep kestim :) Kimileri kurtarılabildi, kimileri ise gökyüzünden beni izliyo :)
Şimdi yine kumaş alıyorum, yine kesiyorum ve evet, bu sefer hiçbiri eciş bücüş değil :)
Çünkü gerçekleşmeyecek hiçbişeyin hayalini kuramayacağımı düşünürüm. Bu yüzden de uyurken bile düşünüyorum çoğu zaman :)
Yeni doğum yapmış birinin odasının kapısında, minik bebeğinizin 1. yaş gününde, yeni yıla girerken.. O kadar fazla alternatif var ki etrafı süslemek için. Kartonlardan, renkli kağıtlardan çok daha fazlası! Önemli olan doğru kumaşı almak ve dikiş makinasının başına oturmak! Sevmeyen biri için işkence gelebilir ama etrafımda o kadar çok insan var ki buna merak duyan, severek yapan, başarılı olan ve zevkine güvendiğim..
Canım Nüket ablam en ön sırada :)
Bu ayki yoğun süreç biter bitmez, harika gelişmelerle Ekim'i bekliyoruz..
Geri sayım başlasın!
(yukarıdaki resimler alıntıdır)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder